Gepubliceerd op 27 november 2017
De hand van de trainer is altijd zichtbaar
Soms zeggen mensen dat de invloed van trainers maar een procent of vijf is. Voetbalomgeving is het daar niet mee eens. Kijk bijvoorbeeld naar Engeland, waar Manchester City en Manchester United dit seizoen de dienst uitmaken. Beide ploegen beschikken over een haast onbeperkt budget om spelers te halen, maar spelen toch heel anders voetbal. De hand van trainers Pep Guardiola (Manchester City) en José Mourinho (Manchester United) is zichtbaar. Dat blijkt duidelijk als je de twee teams met elkaar vergelijkt.
Samenstelling selectie
Het begint met de samenstelling van de selectie. Guardiola kiest voor voetballers die voor spektakel kunnen zorgen en heeft op die manier zijn selectie samengesteld. Mourinho kiest liever voor degelijkheid en heeft zijn selectie heel anders ingericht.
Tegenpolen
Guardiola speelt heel aanvallend. Hij denkt dat als er aanvallend wordt gevoetbald, resultaat vanzelf komt. Mourinho daarentegen gaat puur voor resultaat. Het voetbal dat hij zijn ploeg laat spelen is vaak niet sprankelend en sensationeel.
Aanvallende verdedigers
Guardiola speelt achterin met vleugelverdedigers die haast fungeren als extra aanvallers. Mourinho kiest op die posities meer voor verdedigers. De hand van de trainer is duidelijk zichtbaar in de keuze van de spelers.
Statisch versus beweeglijkheid
Dat geldt ook voor de aanvallers. Bij Manchester United staat Lukaku in de spits. Een grote, statische spits. Guardiola kiest bij Manchester City vaak voor de snelle en beweeglijke Gabriel Jesus. Een speler die voor spektakel zorgt. De filosofie van de beide trainers is duidelijk zichtbaar in de manier waarop zij hun selectie samenstellen en de opstelling en tactiek die zij vervolgens hanteren. De rol van de trainer is dus meer zichtbaar dan dat soms wordt gedacht.